European Committee for Homeopathy (E.C.H.)

European Committee for Homeopathy (E.C.H.)

E.C.H. Newletters

Newsletter Juli 2015

Newsletter Januari 2015

Newletter Mei 2013

Newletter December 2013

Oprichting van het E.C.H.

Tot voor enkele jaren hadden de homeopathische artsen in Europa vooral belangstelling voor wat er op het nationale vlak gebeurde. Toen merkten ze dat er ook beslissingen betreffende de homeopathische geneeskunde op het niveau van de dan nog Europese Gemeenschap genomen werden. Deze maatregelen hadden betrekking op het vergemakkelijken van de internationale handel in homeopathische geneesmiddelen en het behoud van de kwaliteit en de veiligheid van die remedies.

Twee richtlijnen van de Raad in dat verband, "Homeopathische Geneeskundige Producten" en "Homeopathische Diergeneeskundige Producten'" werden op 31 december 1993 van kracht.

Gedurende de wetgevende procedure voor die richtlijnen diende het Europees Parlement een amendement in waarbij de Europese Commissie gelast werd maatregelen te nemen die ertoe moesten leiden dat de rechtspositie van de alternatieve geneeskunde geharmoniseerd werd, vooral met betrekking tot:

De erkenning van een Europese Farmacopee;
De aanvaarding van een richtlijn voor een rechtmatige uitoefening van alternatieve geneeskunde;
Regelingen die de instellingen voor sociale zekerheid moeten in staat stellen om de kosten voor de medische dienstverlening en voor de geneeskundige producten terug te betalen;
De organisatie van officieel erkend onderwijs.

Hoewel dit amendement niet door de Raad aanvaard werd, waren de homeopathische artsen in Europa bijzonder dankbaar voor dit standpunt van het Europees Parlement. Bovendien maakte het de artsen ervan bewust dat samenwerking op Europees niveau en een eensgezind optreden voor de Europese Gemeenschap / Unie van vitaal belang zijn voor een professionele praktijk van de homeopathische geneeskunde in Europa.
Bijgevolg werd in 1990 het Europees Comité voor Homeopathische Geneeskunde, het E.C.H., gevormd door vertegenwoordigers van verenigingen van homeopathische artsen uit de meeste Europese lidstaten. Reeds van bij de start was het de bedoeling te streven naar een vertegenwoordiging van alle homeopathische artsen in Europa.

Het E.C.H. bestaat nu uit vertegenwoordigers van België Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Spanje, het Verenigd Koninkrijk en Zwitserland.

Sinds 1996 bestaat de COUNCIL van het E.C.H. uit:

Voorzitter: Dr. Jacques Imberechts, België;
Vice-voorzitter: Dr. David Spence, Verenigd Koninkrijk;
Secretaris: Dr. Ton Nicolai, Nederland;
Penningmeester: Dr. Yves Faingnaert, België.

Samensteling van de huidige COUNCIL:

Voorzitter: Dr. Ton Nicolai
Ondervoorzitter: Dr. Ulrich Fischer
Secretaris: Dr. Patricia La Roux
Penningmeester: Dr. med. Yves Faingnaert.

Verder onderscheiden we verschillende SUBCOMMITTEES:

Voor politieke aangelegenheden: zorgt voor de uitwisseling van informatie i.v.m. de rechtspositie van de homeopathische geneeskunde in de verschillende landen, en de wetgeving door de Europese Unie. Vertegenwoordiger van België: Dr. Léon Scheepers.
Voor onderwijs: heeft een gemeenschappelijk Europees programma ontworpen met basisnormen voor dat onderwijs, en werkt thans aan de invoering ervan. Vertegenwoordigers van België: dierenarts Arlette Blanchy en Dr. Jean - Louis Smout.
Voor basisch wetenschappelijk- en klinisch onderzoek: bespreekt researchprojecten en protocols, zorgt voor de vereiste deskundigheid, ook door uitwisseling, op het terrein van het wetenschappelijk onderzoek en streeft naar de verbetering van de kwaliteit van de homeopathische onderzoeksprojecten. Het sub-comité voert die opdracht uit door bijeenkomsten te organiseren waarop researchprojecten of researchontwikkelingen voorgesteld worden, door advies en consulten, en door het verspreiden van onderzoeksprotocols. Vergegenwoordiger van België: Dr. Michel van Wassenhoven.
Voor farmacologie en materia medica: heeft als taak te waken over de goede kwaliteit van de zuivere proefondervindelijke geneesmiddelenwaarnemingen en een Europese Homeopathische Farmacopee voor te bereiden.
Voor pathogenesis – zuiver proefondervindelijk geneesmiddelenonderzoek: dit sub-comité ontwikkelt de gedragslijnen voor "Good Homeopathic Drugs Proovings" en er werd een "type" protocol ingesloten voor de onderzoekers. Vertgegenwoordigers van België: Dr. Jacques Imberechts, Dr. Frederik Schroyens, tandarts Luc Uytenhove.
Voor documentatie: het doel van dit sub-comité is het promoten van de toegang tot de informatie over de homeopathische geneeskunde, bijgehouden in de bibliotheken en de documentatiecentra in Europa. Ze hebben de "Internationale Gids over de Bronnen van de Homeopathische Documentatie" gepubliceerd en ze werken aan een internationale catalogus van boeken en kranten, een lijst van sleutelwoorden in de homeopathische geneeskunde en een gegevensbank verbonden aan een index van krantenartikelen.
Voor patiënten en gebruikers: zij vertegenwoordigen de nationale organisaties van patiënten en ze hebben als doel de homeopathische geneeskunde te helpen, te ontwikkelen en uit te breiden. Zij geven hun advies over de activiteiten van de andere sub-comités en promoten de vrijheid van keuze voor een homeopathische behandeling voorgeschreven door een arts-homeopaat. Vertegenwoordiger voor België: meester Jacques Hirsch.
Voor de dierengeneeskunde: studies op dieren; de doeltreffendheid van de homeopathische geneeskunde, fundamenteel onderzoek over de actiemechanismen van de homeopathiesche geneeskunde en over de mogelijkheid tot eliminatie van giftige stoffen bij dieren, die deel uitmaken van de voedingsketen.

Overzicht

Eén van de fundamentele rechten van de Europese burgers is het recht op de vrije keuze van een therapie en ook op een goede gezondheidszorg. Dit houdt in dat behandelingen waarvan men beweert dat ze enig effect scoren in gevallen waarin conventionele medische procedures falen, ernstig moeten bekeken worden. De tijd zal ons leren welke niet-conventionele therapeutische methodes tenslotte deel zullen uitmaken van de conventionele geneeskunde.

Homeopathische geneeskunde is één van de meest beloftevolle niet-conventionele therapieën. Homeopathische geneeskunde biedt therapeutische mogelijkheden waar conventionele behandelingen gefaald hebben of ter plaatse zijn blijven trappelen, waar zij voor een bepaald probleem geen beschikbare behandelingen hebben, waar zij niet verdragen wordt of contra-indicaties oproept. Homeopathische medicatie is veilig en heeft geen nevenverschijnselen. Er bestaat een aanzienlijke verzameling van klinische bewijzen voor de doeltreffendheid van homeopathische geneeskunde, die bovendien steeds groter wordt. Dit verklaart waarom de homeopathische geneeskunde haar plaats verdient in het Europees systeem van gezondheidszorg.

De grootste kost voor de homeopathische geneeskunde wordt veroorzaakt door de tijd die aan het consult besteed wordt: ongeveer vier tot zes uren op jaarbasis voor een chronische ziekte. De medicatie is echter goedkoop. Op lange termijn gezien is de homeopathische geneeskunde inderdaad besparend.

Homeopathische geneeskunde, die door niet-medisch gekwalificeerde beoefenaars uitgeoefend wordt, is ongewenst en kan een gezondheidsrisico voor de patiënt betekenen. Bijgevolg is er een strenge regeling nodig, opgelegd door de regeringen van de Lidstaten. De homeopathische praktijk moet voorbehouden blijven aan medisch gediplomeerde beroepsmensen.

Er is een bijzondere opleiding in de homeopathische geneeskunde tot op een overeengekomen niveau nodig om een gekwalificeerde homeopathische arts te kunnen worden.
Een gemeenschappelijk Europees programma met de normen voor een basisopleiding werd door een ruime meerderheid van homeopathische scholen in de Lidstaten aanvaard en wordt daar thans ook ingevoerd.

Een gemeenschappelijk Europees examen in homeopathische geneeskunde en een standaardmodel van een Europees diploma is gewenst, en wordt thans ontworpen.

Er zijn volledig erkende onderwijsinstellingen nodig om artsen op te leiden volgens de internationale aangenomen richtlijnen. In de nabije toekomst zou een postuniversitaire homeopathische opleiding moeten aangeboden worden door onderwijsinstellingen verbonden aan universiteiten ten behoeve van de artsen die zich wensen te specialiseren in de homeopathische geneeskunde. Inleidingcursussen in homeopathische geneeskunde en de homeopathische opleiding zouden moeten opgenomen worden in de leerplannen voor de student geneeskunde.
De kwaliteit van de homeopathische praktijk moet verzekerd worden door:

Basisnormen voor het onderwijs.
Een geschikte Europese beroepscode voor homeopathische artsen die de gedragsregels in detail moet beschrijven en waarin de belangen van de patiënt behoorlijk aandacht moeten krijgen. De code moet bindend zijn voor gekwalificeerde homeopathische artsen en moet als referentie gebruikt worden voor alle klachten die tegen een homeopathische geneesheer ingediend worden.
Een systeem van registratie voor praktiserende homeopathische artsen, d.w.z. die artsen die voldaan hebben aan een basisopleiding en zich houden aan de Europese gedragscode van homeopathische artsen.
Verplichte nascholingscursussen en bijscholing, waardoor de artsen hun vaardigheid en kennis kunnen bijwerken tot op het actuele niveau van de homeopathische kennis.
Een procedure voor klachten ten behoeve van de patiënten.
Tuchtmaatregelen die door een tuchtraad kunnen genomen worden, ingezet door de nationale homeopathische verenigingen, wanneer een homeopathische arts aansprakelijk gesteld wordt voor professioneel wangedrag of grove onbekwaamheid m.b.t. zijn homeopathische praktijk.

Volgens het E.C.H. zouden de autoriteiten van de Europese Unie en de Lidstaten de volgende beslissingen moeten treffen:

Afschaffing van alle belemmeringen voor de homeopathische praktijk, indien uitgeoefend door gekwalificeerde artsen.
Erkenning van de diploma's of de bekwaamheidsbewijzen van homeopathische scholen die het Gemeenschappelijk Europees Programma van de basisnormen voor het onderwijs van de homeopathische geneeskunde toepassen, zoals beschreven in dit document.
Legalisering van het register der homeopathische artsen.
Erkenning en bescherming van de titel van homeopathisch arts.
Liberalisering van de regels van de Sociale Zekerheid qua homeopathische geneeskunde.
Wijziging van de procedures bij de medische tuchttribunalen en hun tuchtmaatregelen, zodat er beroep kan gedaan worden op de opinie van een beëdigd arts expert op homeopathisch gebied, wanneer een homeopathisch arts voor een dergelijke rechtbank moet verschijnen.