Het onderwijs van de Homeopathie in de 20e eeuw

Het onderwijs van de Homeopathie in de 20e eeuw

Het onderzoek naar de organisatie van het homeopathisch onderwijs in België was niet eenvoudig. De informatie die in dit verband werd teruggevonden is naar alle waarschijnlijkheid niet volledig. We beschikken enkel over de gegevens die de tijdschriften ons verschaffen. Vermoedelijk zijn er in de afgelopen 80 jaar heel wat private initiatieven op touw gezet die geen lang leven beschoren waren.
Vooral voor de periode 1914–1953, wanneer de homeopaten opgeleid werden via privaat onderwijs werden enkel meldingen teruggevonden van homeopaten die, dankzij de uitstekende kwaliteit van hun privaat onderricht, een stempel gedrukt hebben op de Belgische homeopathie. De drie belangrijkste lesgevers blijken Dr. Georges Hodiamont, Dr. Etienne Caulier en Dr. Edouard Schepens geweest te zijn. Gezien het succes van de lessenreeksen en de grote belangstelling die ervoor bleek te bestaan, werden de initiatiefnemers gedwongen ervaren collega's aan te trekken om hen bij te staan in hun onderwijsactiviteiten. Bij Dr. Hodiamont en Dr. Caulier groeiden hun onderwijspraktijken uit tot scholen die hun naam droegen.

Van een eerste centralisatiepoging kon maar in het begin van de jaren '50 sprake zijn. In 1952 werd door Dr. Caulier, Dr. Paturiaux, Dr. Delestinne en Dr. Schepens de idee geopperd een Belgische homeopathische school op te richten. Dit omdat elk jaar meer artsen, tandartsen, dierenartsen en apothekers inlichtingen vroegen over de homeopathische doctrine en onderwijs wensten te volgen. Om te beantwoorden aan deze behoefte werd besloten "l'Ecole Belge d'Homéopathie" op te richten als wetenschappelijk uitvloeisel van de "Société Belge d'Homéopathie". In 1953 ging de eerste lessencyclus, die over drie jaar liep, van start. Dit had echter niet tot gevolg dat de private scholen hun deuren sloten. Dr. Hodiamont en Dr. Caulier gaven wel degelijk les in het kader van de "Ecole", maar bleven ook privaat actief.
Naar het einde van de jaren '60 toe ging het stroomafwaarts met de "Ecole", ondanks de inspanningen van verschillende lesgevers. Het "Domus Medicorum", waar de cursussen werden georganiseerd, werd verkocht en de homeopaten waren gedwongen een ander leslokaal te zoeken. Rond hetzelfde tijdstip besloot Dr. Mayeur, directeur van de "Ecole", zijn activiteiten in Brussel te staken om zich volledig te kunnen wijden aan het onderwijs in de "Ecole Mosane d'Homéopathie" te Charleroi. Hij richtte deze school op in samenwerking met Dr. Mouffe, Dr. Cassette, Dr. Wéry en Dr. Brux. Laatstgenoemden bleven ook actief in de Brusselse "Ecole".
Deze problemen veroorzaakten een grote ongerustheid in de Belgische homeopathische wereld en lagen aan de grondslag van de oprichting van de Federatie in 1970. Deze vereniging stelde alles in het werk om de onderwijsactiviteiten van de "Ecole Belge d'Homéopathie", die in datzelfde jaar herdoopt werd tot "Ecole Belge de Médecine Homéopathique", te centraliseren in het "Maison de l'Homéopathie". Dr. Hodiamont, die jarenlang een private school had uitgebaat, steunde het initiatief van de "Fédération". Omwille van gezondheidsredenen besloot hij echter zijn onderwijsactiviteiten te staken. Dr. Caulier heeft, ondanks het feit dat hij volledig achter het principe van de oprichting van de Federatie stond altijd geweigerd om de zetel van zijn private school over te brengen naar het "Maison de l'Homéopathie", waarvan de poorten nochtans wagenwijd voor hem bleven openstaan.
Het onderwijs van de homeopathie werd vervolgens meer en meer geregionaliseerd. Verschillende scholen in verschillende delen van het land worden opgericht:

"La Société Liégoise d'Etudes des Thérapeutiques" in 1977;
"De Studievereniging voor Niet-Toxische Geneeswijzen" te Gent in 1980;
"De Liga Homoeopathica Flandriensis" in 1980;
"Het Centrum voor Klassieke Homeopathie" in Limburg in 1982.

In 1985 hebben een aantal scholen uiteindelijk de handen in elkaar geslagen en de "Belgische Faculteit voor Homeopathische Geneeskunde" opgericht. Deze overkoepelende organisatie bestaat uit vier afdelingen: Brussel, Gent, Luik en Namen. Deze vier scholen streven een gemeenschappelijk doel na: voor artsen, dierenartsen, tandartsen en apothekers een kwalitatief zo hoogstaand mogelijke opleiding in de unitaire homeopathie te verzorgen. Er werd in de onderhandelingen onder meer afgesproken dat er over een termijn van enkele jaren een gemeenschappelijk programma zou verwezenlijkt worden. Er werd bovendien de nadruk gelegd op het feit dat deze plannen niet zouden leiden tot een verwatering van de kwaliteit van elke school op zich. Deze samenwerking zou moeten uitmonden in een nog beter niveau van het onderwijs. De Unio Homœopathica Belgica heeft verschillende keren al de verantwoordelijken van het Belgische homeopathisch onderwijs bijeengebracht om tot een consensus te komen over een basisprogramma en later over de harmonisatie van de examens.

HUIDIGE SCHOLEN: