Printing Het werk van Hahnemann

Het werk van Hahnemann is volgens een progressieve manier gestructureerd en dit dankzij drie belangrijke elementen die meegewerkt hebben aan het tot stand komen van een groot meesterwerk.

Hahnemann bezat een superieure wil en was uitermate begaafd.
Al die lange jaren gewijd aan wetenschappelijke vertalingen bezorgden hem een bagage die geen enkel geneesheer bezat, en dit vooral in de scheikunde. Hij was de eerste die eraan dacht metalen zoals zilver, goud, ijzer en ook andere inerte materies zoals silicium, kwarts, oesterschaal, lycopodium, enz. te gebruiken als geneesmiddel.

Hij vond een middel om ze oplosbaar te maken via het fijnwrijven, tot een voldoende graad van ontbinding, die de opschorting van de materiemoleculen in die van het oplosmiddel toelaat.

Via de weg van de verdunningen realiseerde hij een nog nooit eerder geziene deconcentratie van de materie.

En deze deconcentratie, verkregen in de verdunningen door de energetische succussies samen met de wrijving, levert een voor die tijd ongekende dynamische werking op.

Door deze opeenvolgende verdunningen wordt de oppervlakte van de materie zodanig veranderd, dat de absorptie door de organen gemakkelijker wordt, en dit met een even grote orde van moleculaire grootte.
Het derde element is zijn helderheid op oudere leeftijd. Wat zou er van zijn monumentaal werk geworden zijn als hij, zoals Paracelsus, gestorven was op 49-jarige leeftijd?

Al de volgende publicaties zouden het licht niet gezien hebben:

Op 50-jarige leeftijd, 1805: "Fragmenta de viribus médicamentorum"
Op 51-jarige leeftijd, 1806: "La médecine de l'expérience"
Op 55-jarige leeftijd, 1810: "Organon 1ste editie"
Op 56-jarige leeftijd, 1811: "Reine Arzneimittellehre" of "Matière médicale pure"
Op 73-jarige leeftijd, 1828: "De Chronische Ziekten"
Op 87-jarige leeftijd, 1842: "Het manuscript van de 6de editie" waar hij verklaart: "Na 18 maanden beëindig ik het manuscript van de 6de editie van de Organon, 'het meest volmaakte van allen' ".

Navigatie