In het begin waren de ziekten een mysterie. De mensen dachten dat ze gestuurd werden door de goden en dat alleen de priesters ze konden bestrijden. De geneesheren schaarden zich eerst naast en later tegen de priesters. "Empedocel" was zo een emblematische figuur van deze periode.
Het woord homeopathie is afgeleid van het Griekse "homoios" (gelijksoortig) en "pathos" (het lijden). Het is een geneeswijze die een ziektebeeld behandelt met een middel dat bij de gezonde mens erop gelijkende ziekteverschijnselen veroorzaakt.
De homeopathie als medisch model treffen we reeds aan in de klassieke oudheid. Het was Hippocrates die de basisgedachte van de homeopathie formuleerde: "de ziekte ontstaat door invloeden die op dezelfde wijze werken als de geneesmiddelen, en de ziektetoestand wordt verdreven door middelen die daarop gelijkende verschijnselen tevoorschijn roepen." Hippocrates belichaamt de ontheiliging van de geneeskunde. Dit exceptionele genie heeft reeds zeer vroeg een permanent kader voor zijn beroep opgesteld. Deze therapie berust op twee principes en drie methodes. De twee principes zijn het verbieden van al wat de patiënt zou kunnen schaden, en bevorderen wat in gelijk welke omstandigheid de spontane voordelige actie van de natuur kan helpen. De drie methodes zijn: eerst de afwachtende houding die de "natura medicatrix" doet tussenkomen, dan de wet van de tegenstelling die de oppositie van de symptomen gebruikt en als laatste de wet van de gelijken die bevestigt dat elk individu nood heeft aan een individuele aangepaste therapie.
Later vindt men aanhangers van de homeopathische denkbeelden in Isodorus (aartsbisschop van Sevilla in de 6de eeuw), Paracelsus (bij hem wordt de term "similia similibus" letterlijk gevonden), Brahe (1546-1601), Descartes (1596-1650) en Sydenham (1624-1689).
De grondlegger van de homeopathie als systematische methode is Samuel Friedrich Christian Hahnemann. In 1796 publiceerde hij in het "Journal der Praktischen Arzneykunde und Wundarzneykunde" zijn methodische aanpak van het geneesmiddelenonderzoek op de gezonde mens. Aangezien Hahnemann hier zijn beroemde stelregel "similia similibus currentur" poneerde, wordt 1796 als het geboortejaar van de homeopathie beschouwd. De grondbeginselen en de praktische toepassingen van het therapeutisch stelsel werden beschreven in het "Organon der rationellen Heilkunde", dat in 1810 werd uitgegeven. Dit werk wordt ook de vandaag nog gezien als de homeopathische bijbel.
Hahnemann stierf op 88-jarige leeftijd aan een ernstige bronchitis.