Op een dag in de jaren zestig, bevinden zes praktiserende Belgische homeopaten zich op een congres van de "Cercle Homéopathique Français" in Parijs.
Ze hebben allen een min of meer grote ervaring met de aanbevolen therapie van Hahnemann en ze besluiten om de krachten te bundelen ten einde hun homeopathische vorming te vervolmaken.
Ze komen elke donderdag samen, om beurten in hun woning, onder leiding van de meer ervaren pediater Dr. H. Leduc. Ze krijgen de mogelijkheid gebruik te maken van complementaire nota's van Dr. E. Plisnier, opgeschreven tijdens een stage bij Dr. P. Schmidt in Genève.
Bij deze twee geneesheren voegt zich Dr. M. Jenaer, dierenarts L. Mousset, tandarts G. Vincent en Dr. M. Van Brabander. Laatstgenoemde verlaat snel de groep, want zijn collega's hebben besloten om de kennis van het repertorium van KENT uit te diepen, terwijl deze eerste luitenant van Dr. Caulier niet met deze methode vertrouwd was.
Toch komen deze vijf vrienden bijna elke donderdag samen gedurende vele jaren en het is evident dat hun kennis altijd groeit. Tot op het punt waar de Dr. Leduc, professor aan de "Ecole Belge d'Homéopathie" zijn vrienden Vincent, Jenaer en later Mousset en Plisnier in het medisch corps introduceert, waar uiteindelijk heel deze groep actief bijdraagt tot het onderwijs van de homeopathie in België.
Het moet gezegd worden dat het onderwijs vele moeilijkheden heeft gekend, vooral sinds de "Domus Medicorum" waar de lessen gegeven werden, verkocht werd en dat de "Ecole" onderdak heeft gekozen in de "Maison des Médecins Spécialistes", Kroonstraat te Elsene. Het is op dat moment dat Dr. Mayeur, toen voorzitter en één van de meest toegewijde pilaren van de "Ecole", beslist om een einde te maken aan zijn Brusselse activiteiten en zich nog enkel te wijden aan het onderwijs van de homeopathische geneeskunde in zijn stad Charleroi, in samenwerking met Dr. Cassette, Dr.Wery, Dr. Mouffe, Dr. Philippe, Dr. Brux, enz.
Hij kiest dan Dr. M. Jenaer als zijn opvolger in Brussel. Hij aanvaardt deze zware taak op voorwaarde samen te kunnen werken met Dr. Plisnier. Maar alles lijkt slecht te gaan in de "Ecole". Ondanks de moeite van enkele leerkrachten, terwijl enkele andere hun lessen niet voorbereiden, slinkt het aantal toehoorders.
Door dit stijgend klimaat van onverschilligheid en bezorgd over de verspreiding van het onderwijs van de homeopathie in ons land, stelt tandarts G. Vincent voor om de verschillende tendensen onder één hoed samen te brengen. Hij zet zich aan het denken en op een dag gedurende zijn vakantie, brengt hij zijn vier vrienden op de hoogte van een utopisch, maar gewenst project! Het oprichten van een federatie, aantrekkelijk voor het medisch milieu en die alle praktiserende artsen van heel het land zou bijeenbrengen, onafhankelijk van de school waartoe ze behoren (Caulier, Hodiamont, Belgische School, enz.). Met hun vijven zouden ze de kern van het Actiecomité kunnen vormen en, onder het voorzitterschap van Dr. Leduc, zouden ze alles in het werk kunnen stellen om het onderwijs te herwaarderen en de propaganda van de homeopathie te bevorderen, maar toch een zekere vrijheid van handelen toe te laten. "On pourrait commencer par adresser une lettre circulaire aux confrères chevronnés, afin de se rendre compte de leur opinion à propos d'une telle initiative", zegt G. Vincent nog in een bericht dat hij aan zijn vrienden richt. En groot is zijn verrassing bij zijn thuiskomst, wanneer blijkt dat allen bereid zijn om aan het project deel te nemen. Ze zetten zich vlug aan het werk om een open brief op te stellen en aan alle collegae te versturen. Het succes overtreft de stoutste verwachtingen en zo werd de "Fédération Médicale Homéopathique Belge" geboren op 23 april 1970!
Er is wel wat terughoudendheid bij de "Association" waar één en andere oudere aan de oren wordt getrokken, maar de meesten zijn zo voor het nieuwe project gewonnen dat ze de vijf vrienden zelfs aanmoedigen om hun project wel degelijk uit te voeren. Zoals hierboven vermeld is de belangrijkste activiteit van de Federatie het onderwijs, met daarbij de poging om de verschillende homeopathische tendensen te groeperen. De "Ecole Belge d'Homéopathie", omgetoverd tot "Ecole Belge de Médecine Homéopathique" bevindt zich in die periode op de Louisalaan 344, voor het academiejaar 1969-70. Onder impuls van de groep van vijf, het Pentagon, zoals ze zich schertsend noemen en dit zonder pretentie, wint de school aan activiteit.
Het is hier dat één van de gelukkigste gebeurtenissen, om niet te zeggen dé gelukkigste uit de geschiedenis van de homeopathie in België zich voordoet.
Dankzij Dr. L. Mousset kunnen ze gebruik maken van de gulheid van de Heer Feron, fervente voorstander van de therapie van Hahnemann, die zo edelmoedig is geweest om één van zijn huizen op te knappen, op een praktische manier uit te rusten en dan aan de Federatie te schenken, en genoegen te nemen met de huur van één symbolische frank.
Eén van de voornaamste doelstellingen die de Belgische homeopathische artsen voor ogen hadden, is bereikt: ergens is er een "bij ons", meer exact op het Ambiorixsquare, 49 in 1040 Brussel, een Huis van de Homeopathie.
Het huurcontract wordt op 1 september 1970 getekend door onze vriend Dr. L. Mousset, in naam van de Federatie. De inhuldiging gebeurt op 2 oktober 1970. De gelegenheidsrede wordt gehouden door de voorzitter Dr. Leduc, in aanwezigheid van de Graaf en de Gravin van der Straeten, dochter van een gulle mecenas, en in aanwezigheid van enkele hooggeplaatste personen uit het land en van vele patiënten.
Het is evident dat met een dergelijk resultaat de laatste twijfels wegvallen en dat de "Association" aanvaardt om wat geld voor te schieten aan de jonge Federatie om te helpen voor de installatiekosten. De homeopathische laboratoria, net zoals de voornaamste homeopathische apotheken, verlenen veel financiële steun.
Dr. Hodiamont die veel energie heeft gestoken in de uitbreiding en het onderwijs in de homeopathie, verklaart eensgezind te zijn met de jonge Federatie en schenkt zelfs enkele boeken aan de bibliotheek. Deze laatste is ook verhuisd naar de nieuwe lokalen. Maar Dr. Hodiamont besluit met zijn activiteit als leerkracht te stoppen om gezondheidsredenen. Ondanks een lichte twijfel in het begin blijft Dr. Ed. Schepens, eveneens één van de grote beschermheren van het onderwijs, aan de school verbonden, in weerwil van de enorme zorgen die de organisatie van het congres van de Internationale Liga dat in 1972 plaats heeft, en dat een groot succes kent, hem berokkenen.
Er blijft toch één schaduw aan de wand. Men kan vermoeden dat het Dr. Caulier betreft, een geneesheer-homeopaat, bekend sinds jaren en een voortreffelijk leraar op praktisch vlak. Hoewel hij het eens was met het principe van het oprichten van een Federatie, waarvan hij zelfs lid is, heeft hij nooit aanvaard om de zetel van zijn school naar het Huis van de Homeopathie te verhuizen, waarvan de deuren trouwens voor hem altijd open bleven.
De school van Charleroi wordt van bij het begin aanvaard. Vele van haar professoren, Dr. Mayeur, Dr. Philippe, Dr. Mouffe, Dr. Wery worden onmiddellijk benoemd tot effectieve leden van de Federatie terwijl ze nog altijd professor zijn aan de Belgische School van de Homeopathie te Brussel.
Terugkomende op de Federatie, moet men ook stellen dat zij zeer snel succes kent, in het begin al zeventig leden telt, een aantal dat geen enkele homeopathische vereniging in België had bereikt. Vandaag staan meer dan 150 leden genoteerd.
In juli 1971 verliest de homeopathie één van de beste professoren van de school: Dr. Robert Brunet, eveneens voorzitter van de "Union Professionnelle des Médecins Belges pratiquant l'Homéopathie". Hij was verantwoordelijk voor het verdedigen van de leden bij het gerecht. Deze organisatie heeft nooit de kans gehad om tussen te komen.
Dr. Jenaer wordt op 23 januari 1972 unaniem verkozen om zijn collega op te volgen. Op 18 maart 1973 stelt hij tijdens een buitengewone zitting voor de professionele unie te ontbinden, waarvan de prerogatieven en de verplichtingen overgenomen worden door de Federatie die ze al op zich had genomen sinds 24 februari 1972.
Het uitvoerend comité van de Federatie stelt zich garant voor de samenwerking met Dr. Charles Baudemprez, die onmiddellijk een commissionaire taak aanvaardt, maar die zich later helaas door een verhuizing genoodzaakt ziet om die taak te weigeren. Hij wordt vervangen door tandarts André Van den Borre, die de Federatie daarmee een grote dienst bewijst.
Al van in het begin van 1972 wordt Dr. Delestinne aanvaard als effectief lid. Hij heeft al aan heel wat preliminaire zittingen deelgenomen en heeft eigenlijk de Federatie boven de doopvont gehouden. Dr. Mayeur, Dr. Mouffe, Dr. Wery, Dr. Giroul, Dr. Philippe en tandarts Van den Borre voegen zich bij hem in 1972 en Dr. Daniel Bucken in 1973.
André Van den Borre aanvaardt om deel uit te maken van het Actiecomité om te helpen met de zware taak van de administratie. Hij houdt zich ook bezig met het in orde brengen van de bibliotheek en met het uitgeven van de cursussen, een titanenwerk waarvan hij zich tot ieders tevredenheid goed kwijt.
De Belgisch School voor Homeopathie kent een steeds groter succes en daardoor moet men in 1973 en opnieuw in 1975 luidsprekers installeren en het aantal tafels en stoelen verhogen! Het dient onderstreept dat het onderwijs van de homeopathie nog nooit zoveel bijval in ons land heeft gekend.
Naar aanleiding van de academiejaren 1973 tot 1976, worden de cursussen gekopieerd, ingebonden en verkocht dankzij de financiële hulp van de voornaamste laboratoria en door de toewijding van medewerker A. Van den Borre.
In juni verliest de Federatie een effectief lid Dr. J. Mouffe. Het is Dr. Ch. Schepens die zijn plaats overneemt in de kern van de Federatie.
Tijdens de statutaire vergadering van 24 januari 1975 beslist de "Association" haar eigen ontbinding. De laatste leden aanvaarden om deel uit te maken van de Federatie als effectief lid. Men moet zeggen dat een groot deel van hen dat al was. De definitieve afwikkeling heeft plaats in het begin van 1976.
We moeten ook nog vermelden dat het Actiecomité al enkele maanden besloten heeft om de titel van erevoorzitter van de Federatie toe te kennen aan de volgende eminente geneesheren:
Dr. Ed. Schepens, gewezen voorzitter, oprichter en professor van de Belgische School, heeft verkozen om terzijde te blijven, en heeft een emeritus geweigerd. Maar in het licht van zijn bewezen diensten aan de Homeopathie in België besluit het Actiecomité om hem tot erevoorzitter voor het leven van de "Société Belge d'Homéopathie" te benoemen.
Zoals men kan vaststellen, bezit de Federatie de prerogatieven van de professionele unie, de "Association" en ze bezit ook nog het bestuur van de Belgische school voor Homeopathie, voorgezeten door Dr. Jenaer, en ook die van de "Revue" die nog altijd actief wordt verzorgd door Dr. Delestinne en de Heer Segers in nauwe samenwerking met tandarts Van den Borre.
Na het ontslag van haar voorzitter-stichter Dr. H. Leduc, bestaat het bureau van de Federatie uit:
We vermelden de praktiserende effectieve leden:
In 1976 wordt de lijst vervolledigd dankzij de geneesheren, hier vernoemd in alfabetische orde: Dr. Alaerts, Dr. Delaunoy, Dr. Germain, Dr. Jacques, Dr. Louis, Dr. Pladys, Dr. Pollet, Dr. Van Brabander en Dr. Van der Gucht.
Sinds 1995 ziet het bureau van de Federatie eruit als volgt:
We melden helaas ook het overlijden in de loop der jaren van Dr. Baudemprez, Dr. Delestinne en Dr. Mousset en van de erevoorzitter Dr. Edouard Schepens.